قلمرو شفاعت در قرآن و حدیث و رد شبهات در رابطه با شفاعت

چکیده مسئله شفاعت مورد اتفاق علمای اسلام از شیعه و اهل تسنن می¬باشد و از مسلمات دین مبین اسلام است. اعتقاد به شفاعت به افراد آلوده هشدار می¬دهد که مأیوس نشوند بلکه به دستور قرآن-کریم از ایمان و پیروی از اولیاء حق که شفیع روز محشرند برای تقرّب به پیشگاه خدا به عنوان وسیله استفاده کنند. این نه تنها شرک نیست بلکه عین توحید خواهد بود. اعتقاد به شفاعت پدید-آورنده امید در دل گنهکاران و مایه بازگشت آنان در نیمه زندگی، به سوی خدا است اگر حقیقت شفاعت درست مورد بررسی قرار بگیرد، اعتقاد به شفاعت نه تنها مایه جرأت بر گناه نمی باشد، بلکه سبب می شود که گروهی به امید این که راه بازگشت به سوی خدا به روی آنان باز است به وسیله اولیاء خدا، آمرزش¬الهی را نسبت به گذشته جلب کنند، از عصیان دست برداشته به سوی حق بازگردند.در مسئله شفاعت تأکید آیات بر این است که شفاعت مخصوص خداست و تنها شفاعت منوط به اذن پروردگار است. باید گفت اذن خدا شامل حال کسانی می¬شود که شرائط لازم برای برخورداری از شفاعت را در وجود خود حفظ¬کرده¬اند و توانسته¬¬اند شایسته شفاعت شوند. اثر شفاعت دو جانبه است، شامل افزایش مقام و ترفیع درجه و نجات از عذاب می¬شود. ¬¬¬نوع تحقیق بنیادی و روش آن تحلیل محتوا می¬باشد و به این نتیجه رسیدیم که هیچ یک از دلایل معتزله مبنی بر این¬که شفاعت شامل مرتکبان کبائر نمی¬شود و به مؤمنان با عمل اختصاص دارد مدعایشان را ثابت نمی¬کند. وهابیت نیز با وجود این¬که اصل شفاعت را قبول دارند، شبهاتی بر آن وارد کرده¬اند. با بررسی که انجام شد اشکالات وارده به مساله شفاعت از طرف وهابیان و دلایل آنها در رد شفاعت شفیعان، قابل قبول نیست. شفاعت در دنیا و عالم برزخ وآخرت شامل حال واجدین شرایط می¬شود. کلیدواژه¬ها: شفاعت- شفیع- شفاعت مأذون- شفاعت مردود- شفاعت¬تکوینی - شفاعت تشریعی